Bitkilerimiz

# YÖRESEL BİTKİLERİMİZ #


ŞİLANG ( Kuş burnu ) :
Kayalık ve kıraç yerlerde orman açıklarında tarla ve yol kenarlarında yetişen gül güllerden dikenli bir ağaçtır. Çay , reçel ve hoşafta kullanılır. Şilang yüksek dereceden vitamin ve mineral deposudur. C vitaminin yoğunluğu portakal ve mandalinaya göre 100 kat fazladır. Sindirim sistemine, bağırsak enfeksiyonlarına ve kabıza karşı birebir iyileştirici ve rahatlatıcı özelliği vardır. Bitki yeterince tanındığından dolayı burada fazla tanıtılmaya gerek duyulmamıştır. 

GIZER :
Yer elmasının bir çeşididir. Hemen hemen her yerde bulunabilir. Yaprakları küçük olup soğan yapraklarına benzer kökü soyulup yenilir. İlk bahar aylarında olur. 

KINKOR : 
Dağlarda ve ormanlarda kümeler halinde yetişir. Tazeyken pancar olur. Büyüdükçe katılaşır. Hoş bir kokusu vardır.Kökünde çok lezzetli mantar olur. Mantarları küçük ve serttir. Pişirildiği zaman yumuşar ve tadı hoş olur. Hayvan yemliğinde önemli bir yer alır. 

TIRŞIK ( ekşimik ) :
Büyük ve küçük olmak üzere iki türü vardır.Büyüğüne Tırşıka Gahan denir. Bu tırşıkın yaprakları genellikle sarma olarak kullanılır. Çok tohumlu bir yapraktır. Bazen boyu 1-2 m yi bulur. Küçüğün yaprakları tazeyken tuzlanıp yenir. Tadı çok ekşidir. 

GULSOSIN ( Newroz çiçeği ) :
Yöremizin en güzel çiçeklerinden biridir. Rengi vişne çürüğü rengine benziyor. Bu çiçeğin çiçeği ve kökü tazeyken yenilebilir. 

PUNG ( Nane ) :
Genellikle dere kenarlarında olur , küçük yapraklıdır. Tazeyken yörede ayran çorbasında kullanılır. Çorbaya çok lezzetli bir tat katar kurutulup kışın baharat yerinede kullanılmaktadır. 

HAVLEK ( Süpürge otu ) :
Kırmızı beyaz çiçek açan bu bitki 30-40 cm uzunluğunda olur. Toplanıp demetler halinde bağlanıp süpürge haline getirilerek kullanılır.

KERENG ( Kenger ) :
Dikenli bir ottur. Yerde ilk çıktığında dikensizdir. Büyüdükçe dikenleşir ortasında “ Neri ” denilen bir dal çıkar. Bu dal tohum verir. Bu dal soyularak yenir. Çok lezzetlidir. Kerengin sakızı ünlüdür. 

SIPING :
Çimenlerde çok sık çıkar. Yaprakları yenir. yaprakları tuzlanıp yendiği gibi pancar olarak ta pişirilip yenilebilir. Ayrıca bitkideki süte benzeyen sıvı kanamayı durdurucu olarakta kullanılır. 

ONCE ( Yonca ) :
Dört yaprağıyla tanınır. Tazeyken çok yiyen hayvanlara dokunur ve zehirler. Bu nedenle hayvanlara taze iken verilmez kurutulup verilir. Sulamayla iki veya üç defa biçilir. 

PEÇEK :
Her hafta çıktığı gibi gübre yığınlarının ve evlerin kenarlarında çok yetişir. Pancar ve hayvan yemi olarak çok kullanılır. Yöremizde madımak olarak bilinir. Çorbası meşhurdur. 

ŞİRE DELLE :
İt sütü anlamına gelen bu ot yöremizde çok bulunur. Kesildiğinde içinde süt gibi bir sıvı akar. Bu sıvı suya bırakıldığında dairesel olarak hızlı bir şekilde yayıldığından dolayı yöredeki çoban ve çiftçiler tarafından üzeri toz olan suların temizlenmesinde kullanırlar. Bu otun sıvısı damlalar şeklinde akar. 

ZIRIK VEYA GERZOK ( Isırgan otu ) :
Çok yapraklı ve tek dal şeklindedir. Yeşilken insan vücuduna dokunulduğunda şişme ve kaşıntı yapar ; ancak buna rağmen şampuan ve çeşitli sağlık sorunlarının iyileştirilmesinde kullanılır. Dere kenarlarında ve sulak bölgelerde ve yerlerde yetişir. Özellikle romatizmaya iyi geldiği söylenir. Bölgemizde çok çeşitli ve güzel bitkiler bulunmaktadır ; ancak detaylı araştırmalar ve kayıtlar olmadığından dolayı bitkilerin tamamı bilinmemektedir.